Sztuczna Inteligencja AI - Beksiński - 2
- Published in Blog
- Read 157 times
Zdzisław Beksiński praktycznie nie nazywał swoich obrazów. Pozostawiał widzowi pełną swobodę w interpretacji tego co ogląda. Często nie da się jednak uciec od skojarzeń z wojną, końcem świata, apokalipsą. Tak jest i na tym obrazie. Co by się jednak stało gdyby ten obraz był tylko fragmentem czegoś większego? W tej próbie oryginał umieściłem w samym centrum, a rozszerzenie kompozycji polegało na dodaniu przestrzeni z każdej strony (powiększenie kompozycji mniej więcej o 100% zarówno z góry, dołu jak i po bokach).
Propozycja nr 1. Kompozycja otwarta z jasnym, żółtym swiatłem w tle. Zachowany został ogólny charakter oryginału choć szczegóły z 1 planu nie zawierają już tylu detali - traci się klimat przygnębienia i beznadziei.
Propozycja nr 2. Podobnie jak w propozycji nr 1 brak nagromadzenia charakterystycznych szczegółów na 1 planie (kości, czaszki, chełmy) i wygenerowanie na ich miejscu oświetlonych kamieni oraz dodatkowo otworzenie kompozycji w górnej części obrazu na niebo (nawet z elementami przebijającego się błękitu) całkowicie zmienia odbiór. Nie zmienia to jednak faktu, że dodane elementy tworzą ciekawy klimat, a odbicia pionowych zboczy w sadzawce nadają dziwnego uroku (heh, mimo tych wszystkich kości).
Propozycja nr 3 jest najbardziej zbliżona pod kątem klimatu do oryginału. Co prawda jak w poprzednich propozycjach przez brak szczegółów na 1 planie i bardziej otwartej kompozycji zatraca się klaustrofobiczne wrażenie, ale jednak klimat pozostaje. Znajdujemy sie w grocie pełnej szczątków ludzkich. Całość oświetlona jest żółtym światłem wpadającym przez otwór i padającym na 1 plan. Jaskinia, i przez to cała kompozycja, zamyka sie od góry zamglonym sklepieniem.
Powyższe opracowanie to efekt zabawy sztuczną inteligencją - dokładniej - wypełnieniem generatywnym w programie Photoshop Beta. Aby zobaczyć efekty moich eksperymentów oraz ich (subiektywnych) interpretacji zapraszam do artykułów "Sztuczna Inteligencja AI...":